De 4 keuzes in communicatie die je op koers houden in 2017

Door Rob Punselie. Deze column verscheen ook op Communicatie Online

Een nieuw jaar is een mooi moment van reflectie. Een moment voor nieuwe plannen.  Wat verdient extra aandacht? Wat ga je loslaten? Je maakt keuzes. Gedwongen of niet: elke keuze is er een. Want ook niet kiezen is een keuze. Tijd om daar eens bij stil te staan, je eigen kompas te ontwikkelen en koers te houden.

Kind en kunstjes

In het communicatievak zijn er genoeg trends en ontwikkelingen waar je wat mee moet. Zoals nepnieuws. De Grote Donorshow vond ik destijds geweldig.

Meer recent zie ik helaas PR-stunts met nepnieuws voorbij komen die volgens mij kind én badwater weggooien. Sommige kunstjes kan je maar één keer uithalen.

Hoewel… sommige politici -ik gun ze geen naamsvermelding- bespelen een knop waarop media blijkbaar moeten reageren als Pavlov-reactie. Elke keer weer.

De vraag is wat jij doet als je voor het blok staat. Wat doe je met dit soort keuzes? Hieronder volgen daarom vier keuzemomenten: drie gedwongen en een vrije.

1. Framen: hoe ver wil je gaan?

Je moet direct het juiste woord framen, om als eerste een ankertje uit te gooien. En dat is nog wetenschappelijk onderbouwd ook. Lees bijvoorbeeld in het NRC hoe woorden ons politieke oordeel sturen volgens linguïst Elisabeth Wehling. Maar waar houdt de verpakking op en begint de leugen?

2. Nepnieuws als PR-stunt?

Voor redacties is de dagelijkse deadline een grote afvalrace. De site moet immers vol en de krant gedrukt. Die noodzaak is handig, want vanuit communicatie kun je er wat mee natuurlijk. Hapklaar nieuws. Of nepnieuws als stunt.

Met de jongste presidentsverkiezingen in de VS is dit fenomeen definitief op de kaart gezet.

Maar wat is jouw ondergrens in authenticiteit? Hoe vaak kun je nepnieuws maken voordat je niet alleen de redactie maar ook jezelf als afzender belachelijk maakt?

3. Stel je de baas ook vragen als ze pijnlijk zijn?

De tenen van bestuurders verdragen kritische vragen vaak slecht. Toch is het belangrijk dat communicatieprofessionals meer doen dan de boodschappentas dragen van het management.

Natuurlijk moet je je bestuurder steunen. En veel bestuurders zijn ijdel, maar er bestaat ook zoiets als functionele ijdelheid van bestuurders. Publieke druk waardoor een grote vrouw of man juist gaat excelleren. Waardoor zij of hij het podium weet te gebruiken voor wat ze zelf zien als ‘de goede zaak’. Eergevoel als motor dus.

Maar kun je daar ook mee werken? Durf je alles aan de orde te stellen bij de grote baas, ook als je weet dat je vragen pijnlijk zijn?

4. Wat zijn jouw drijfveren in communicatie?

Afgedwongen keuzes hebben veel met de waan van de dag te maken. Je moet immers direct handelen in de situatie waarin je zit. Zulke keuzes kunnen de blik vertroebelen. Onder deze keuzes ligt echter vaak ook nog een vrije keuze, een keuze die dicht bij je eigen drijfveren ligt.

Licht scheppen

Dus, als je zegt dat ‘je kiest voor communicatie’, wat zeg je dan eigenlijk? Als ik dit voor mezelf formuleer, dan kom ik op persoonlijke drijfveren als:

  • het licht aandoen, inzicht bieden op duistere terreinen;
  • complexe zaken eenvoudig maken;
  • de echte problemen van echte mensen oplossen.

Hulp bij kiezen

Kortom, vanuit mijn persoonlijke drijfveren kies ik voor beoogd resultaat bij de doelgroep.

Het aardige is dat je persoonlijke drijfveren – een vrije keuze –  je helpen bij het maken van gedwongen keuzes. Zo stel je zelf de grens. Want bewustzijn van je drijfveren maakt kiezen makkelijk.

In een scala aan alternatieven zie je sneller de optie die bij jou past: effectief en efficiënt. Plus: je geeft meer gehoor aan je persoonlijke drijfveren. Klinkt dat als een mooi plan voor 2017?